In memoriam pastoor Ype de Jong
Op zondag 16 november is pastoor De Jong van Gorinchem thuis dood aangetroffen. Hij was overleden aan een acute hartstilstand. Hij is 62 jaar oud geworden.
Ype Sjoerd, zoals hij in zijn familie werd genoemd, werd geboren in Leeuwarden en groeide op als middelste van drie jongens in een Nederlands Hervormd gezin. Het gezin verhuisde later naar Leerdam, waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht. Hij was een intelligente jongen en besloot na het gymnasium in Gorinchem om natuurkunde te gaan studeren in Utrecht. Daar sloot hij vriendschap met een student en diens familie, die hem in contact brachten met de Rooms-Katholieke Kerk. Hij brak zijn studie natuurkunde af en ging theologie studeren in Heerlen.
Hij ontwikkelde een groot gevoel van naastenliefde; zijn aandacht ging uit naar vluchtelingen. Allengs werd hij steeds meer gegrepen door de liefde tot Christus. Hij wilde intreden bij de Paters van de Heilige Geest en werd door hen gezonden naar Ethiopië om te werken onder de Borana, een nomadenvolk. Hij leerde hun taal en heeft zich met hart en ziel van zijn taak gekweten.
Helaas wisten de paters niet goed om te gaan met jonge mannen die zich geroepen voelden tot het religieuze leven, en Ype keerde na een paar jaar terug naar Nederland. Christus en de Kerk lieten hem echter niet los en hij solliciteerde naar een betrekking als pastoraal werker in Nootdorp/Pijnacker. Daar werd hij in 1998 aangenomen, toen ik net zou beginnen als diaken. In die eerste vijf jaar van zijn pastoraat groeide zijn verlangen om priester te worden: hij meldde zich aan bij Vronesteijn, de priesteropleiding van ons bisdom. Hij werd benoemd in Rijpwetering, daarna in Wassenaar, en vanaf 2007 in Gorinchem.
Op zijn aanraden verzocht ik de bisschop mij te zenden naar Vianen, Everdingen en Leerdam, en vanaf 2008 werden we weer directe collega’s. Zo kwamen we samen voor de taak te staan om de verschillende parochies naar eenheid te leiden, hetgeen in 2011 leidde tot de vorming van de federatie Driestromenland.
Over de jaren groeide onze werkrelatie uit tot een hechte vriendschap. Deze werd versterkt door de problemen die we beiden ondervonden in de parochie, maar vooral door onze gezamenlijke band met Christus, de rode draad in ons leven.
Daarbij bemoedigden we elkaar, spoorden elkaar aan en waar nodig werd er gecorrigeerd. Want Ype stak zijn mening niet onder stoelen of banken. Met zijn analytisch vermogen kon hij de dingen goed duiden en helder verwoorden. Hij stond open voor kritiek. Kritiek over derden nam hij niet blindelings over - hij toetste dat aan zijn eigen ervaring en inzicht.
Dit alles paarde hij aan een diep geloof. Al werd dat niet door iedereen begrepen, zijn fundament was Christus. Tekenend is dan ook de grondslag die hij legde voor het pastoraal beleid in de federatie, en die tevens de kern was van zijn priesterleven:
mensen bij Christus brengen.
Er valt zoveel te zeggen over pastoor Ype: over zijn humor, over de troost die hij putte uit de cantates van Bach, over zijn zorg, liefde en betrokkenheid, over zijn stijfkoppigheid en volharding, over zijn intelligentie en wijsheid - zoveel, dat de woorden hierboven schromelijk tekortschieten.
We moeten een geliefd mens loslaten, maar we mogen hem aanbevelen aan God, op Wie hij vertrouwde. Moge Christus Ype liefdevol binnenleiden in het huis van de Vader. Moge zijn God, onze God, ons troosten en doen volharden op de weg waarop pastoor De Jong ons wilde voorgaan. Dat onze band bewaard en voltooid zal worden in Christus.
Ype, rust nu in de vrede van je Heer!
Pastoor Meijer
